تاریخچه انجمن دندانپزشکان ایران

تاریخچه انجمن دندانپزشکان ایران

دندان درد از دیرباز بوده اما دندان پزشک نه! در دوره قاجاریه و قبل از تأسیس دارالفنون، طب بطور کلی سنتی بود و درمانها بطور تجربی و بدون پیشینه علمی با وسایل بسیار ابتدایی و توسط افراد فاقد صلاحیت انجام می شد. در آن زمان، عطارها از داروهای گیاهی مانند روغن نخود، آب پیاز، شیره انجیر وتریاک برای رفع دندان درد و از صمغ کتیرا و باقلا و آرد گندم سرخ شده در روغن برای رفع آبسه های دندانیاستفاده می کردند.

پس از تاسیس دارالفنون به همت امیر کبیر و در سال ۱۲۲۸، رشته پزشکی نیز در کنار دیگر علوم در این مدرسه تدریس شد. دارالفنون اولین مدرسه دولتی ایران بود که به کمک استادان اروپایی آموزش رشته های مختلف در آن آغاز شد. رشته پزشکی دارالفنون قبل از تأسیس دانشگاه تهران تنها مرکزآموزش طبابت در ایران بود.

با گذشت حدود ۵۰ سال در ۱۲۹۰ شمسی پرداختن به حرفه های طبابت، داروسازی و دندانسازی به صورت یک حرفه ی مجزا در آمد که ارائه پروانه طبابت نیز تحت نظر وزارت معارف صادر می شد.

مقاله : پروتز دندان چیست و انواع پروتز دندان کدامند را میتوانید از اینجا مشاهده کنید

در سال ۱۳۱۶ با تاسیس دانشگاه تهران در محل فعلی، مدرسه طب و شعب مربوط به آن به این مکان نقل مکان کردند و شرط ورود به این دانشکده ها دارا بودن دیپلم کامل متوسطه بود.در ادامه شکل گیری دندانپزشکی کشور، در سال ۱۳۲۲ شورای دانشگاه، اطلاق کلمه دندانپزشک بجای طبیب دندانساز و دندانساز بجای مکانیسین دندان را پذیرفت و از سال ۱۳۲۴ گواهی نامه رسمی و پروانه اشتغال به کار فارغ التحصیلان دندانپزشکی با عنوان دندانپزشک صادر شد.

سال ۱۳۵۵ مدرسه دندانسازی از دانشکده پزشکی مجزا گردید و دانشکده دندانپزشکی نامیده شد. گروههای آموزشی اولیه عبارت بودند از: ارتودنسی، بیماریهای دهان پروتز ، جراحی و دندانپزشکی عملی.

در سال ۱۳۶۱ جامعه اسلامی دندانپزشکان تشکیل شد و در سال ۱۳۶۹ انجمن دندانپزشکی جمهوری اسلامی ایران را به ثبت رسانده و فعالیت خود را آغاز کردند.

بالاخره در سال ۱۳۷۵ بین هیأت مدیره انجمن دندانپزشکی ایران و جامعه دندانپزشکی ایران ادغام صورت گرفت و هم اکنون این سازمان به نام انجمن دندانپزشکی ایران مشغول فعالیت است.